Kahve..

Kahve lan verdiğin şunun şurasında. Hani nereden baksan kahve? Sağına bakıyorum, soluna bakıyorum, kapağını açıyorum. Kahve bu evet.

"Marka" olmak çok ilginç bir şey. Aha bak, adam on milyona kahve satıyor. Alanı da var. Bizim köşedeki kıraathane satsa aynısını on milyona, deli denir. Starbucks® satınca oluyor ama. Güzel de mekân yapmış adam; şık koltuklar, siyah beyaz "San Francisco" fotoğrafları falan koymuş adam boyu. Köşedeki "Dostlar Kıraathanesi" gibi iki sandalye atıp Sibel Can resimleri asmamış ki duvara. Biliyor işi. Dostlar Kıraathanesi'ndeki Murat Abi'ye "Usta bi fincan kahve vericen mi ufak.." diyorsun, "Tamam yeğenim.." diyor. Starbucks®'taki garson Bahadır Bey'e "Ehm bir small Frappuccino®, beyaz çikolatalı.." diyorsun, "İsminizi alabilir miyim.." diyor.

Ülkemizdeki Starbucks®'ların müşteri kitlesini ikiye ayırabiliriz. Birincisi Lacoste® tişört, açık renk keten pantolon giymiş; laptopuyla çok önemli işler peşinde koşan gözlüklü iş adamı modeli. Bunda para var. Fazla eleştirmem ben onu, var yiyor, yapacak bir şey yok. Ha ama; ikincisi de cıvıl cıvıl Puma® eşofmanlarını geçirmiş, RayBan® gözlükleriyle ortama neşe saçan, mutlu-salak genç. Neden mutlu, bilmiyorum. Ama fazlasıyla mutlu. Bunda para olabilir de, olmayabilir de. Gerekirse son parasıyla gider ve burada kahve içer, Starbucks® logolu sihirli bardağını uzunca bir süre elinden bırakmaz. Çünkü gerizekalı ve mutlu kendisi.

Bu arada sadece Starbucks® değil tabii, bunun Gloria Jean's®'i var, Has Kahve®'si var; örnek sadece benim verdiğim. Varacağım sonuç şu ki; kahve sektöründen ne kazanıldı arkadaş. Ne parası yendi Lacoste®'li Harun Bey'in. Hadi ona koymaz, bizim Puma®'lı Selin ne olacak? Kahveye giden paranın hesabını kim soracak?

Son olarak, "Zevkim bu benim..." falan demeyin şimdi, kahve lan bu kahve! Git bakkaldan otuz paket "Üçü Bir Arada" al onun yerine, otur sıcak evinde bir ay zıkkımlan arkadaşım. Daha rahat edersin, mekânın "Elit" havası da tribe sokmaz seni. 

Cık cık cık.
s.