Anı 2: Berber..

21 Temmuz 2008 gününü boş geçip uyumaya yüreğimin el vermemesinden mütevellit bu saatte yeniden bilgisayarın başına geçiyor ve 18 yıllık kısa ömrümde en çok utanç duyduğum anılardan birisini, belki de birincisini sizlerle paylaşmak istiyorum.

Efendim muhtemelen 5 ya da 6 yaşındayım. İçine kapanık, kendi halinde, evde resim çizen, oyun oynayan zavallı bir çocuğum. Günlerden bir gün saçlarımın gereğinden fazla uzadığını fark ediyor ve berbere gitme ihtiyacı duyuyorum. Evimizin çok yakınında devamlı gittiğim bir berber var, yakın zamanda orada o zamanın parasıyla 750 bin lira karşılığında saçlarımı kestirdiğimi hatırlıyorum, ve denyo gibi yanıma tam da 750 bin lira alarak yola çıkıyorum. Berberde tanımadığım bir çalışan var bu esnada. Kapıdan giriyor ve fazla ilerlemeden ücreti soruyorum, hani formalite icabı. Adamımız da 1 milyon lira demesin mi. Eh ben de bunun üzerine teşekkür edip dükkandan çıkıyor ve de eve gidip para almayı düşünüyorum. Bu sırada arkamdan bir ses “Dur dur gitme.” diyor. İşte utanç verici olaylar silsilesi de bu noktada başlıyor.

Çekingen bir şekilde arkamı dönüyorum, adam bana kaç param olduğunu soruyor. Ah bir bilse benim içine fazlasıyla kapanık, utangaç bir çocuk olduğumu. Bu noktada -gülmeyin!- ben ağlamaya başlıyorum efendim. Adam da bu hareketim karşısında şaşkın, beni teselli etmeye çalışıyor. Yok efendim bana şaka yapmış da 1 milyon lira değilmiş falan. Yer miyim be! Ben tam gaz ağlamaya devam. Adam beni alıp koltuğun üzerindeki ufak çocuklar için dizayn edilmiş tahtanın üzerine yerleştirip saçlarımı kesmeye başlıyor. Ben hâlâ ağlıyorum bu noktada. Her neyse, kesim işleminin sonuna gelindiğinde yine utana sıkıla adama parayı uzatıyorum. Adam ise 500 bin lira alıp, ücretin bu olduğunu söylüyor. Muhtemelen benim gariban, sokak çocuğu olduğumu düşünmüştür. Ben ısrarla parayı uzatsam da almıyor, bunun üzerine ben de koşarak ve de ağlayarak evin yolunu tutuyorum. Eve gidip olayı anneme anlatıyorum. Ağlıyorum. Annem şaşırıyor falan. Of. Daha fazla devam edemeyeceğim. Yazarken bile gözlerim doldu be!

s.